Kak chasto, osobenno v molodosti, my bemsja v zapertye dveri. Pytaemsja najti za nimi pylkuju ljubov, afrikanskie strasti, neskuchnuju, polnuju neverojatnykh sobytij zhizn. Uvy, obychno eti dveri tak i ostajutsja zapertymi. No v svoem bezuderzhnom stremlenii k "kinoshnoj" zhizni my ne zamechaem, chto rjadom s zakrytoj dverju obychno est otkrytaja. Tam nam rady, nas zhdut. I v obychnoj zhizni spokojnaja ljubov i stabilnost - i est schaste, a vulkan strastej khorosh tolko v romanakh.